Taocu ve Konfüçyüsçü düşünce, Çin savaşının hem temel ilkelerine hem de uygulanmasına yayılmıştır. Bu etkiyi özellikle Çin'in en önde gelen stratejisti ve askeri düşünürü Sun Tzu'da ve modern Çin savaşında görebiliriz.
Konfüçyüsçülüğün önemi esas olarak Çin savaşının arkasındaki genel ilkelerde görülüyorsa, Taoizm özellikle Çin taktiklerinin geliştirilmesinde tanımlanabilir. Anahtar bir örnek, tamamen uyarlanabilirlik ve değişim esnekliğidir. Taoizm'in doğaya odaklanması, onu özellikle arazi ve mevsimsel faktörlerin yanı sıra müttefikleri ve düşmanları birbirine bağlayan dinamik ch'i enerjisine açık hale getirir. Taoizm'in etkisinin özel örnekleri Sun Tzu'nun Savaş Sanatı'nda görülebilir.
Sun Tzu , savaş ve stratejiye pratik bir yaklaşım sunuyor. Stratejik teorisi, maliyeti en aza indiren teknikler lehine kaba kuvveti reddetmek olarak özetlenebilir. Generalleri rakibini kurnazlıkla alt etmeye ve eylemlerini öngörmeye, asimetrik güç dengelerini bozmak için aldatmayı yaygın olarak kullanmaya, biçim ve biçimsizliği somutlaştırmaya ve zafer garanti edildiğinde hızlı ve kararlı bir şekilde güç kullanmaya teşvik eder.
Taocu diyalektik, Sun Tzu'nun bir dizi ilkesinin ardındaki felsefi çerçeveyi sağlar. Örneğin, her ikisi de dengeyi vurgular. Çelişkileri dengeleme ve evrenle uyum sağlama konusundaki Taocu fikirler, generalin çevresine uyum sağlama esnekliğine izin verir. Tam olarak nasıl dengesizlikler yaratılacağını bilmek bir denge ustası gerektirir. Sun Tzu'nun düşmanı bozguna uğratmak için tavsiye ettiği gibi : "Dinlenmişlerse, kendilerini zorlamaya zorlayın. Birleşirlerse, ayrılmalarını sağlayın. Hazırlıksız oldukları yerden saldırın. Hiç beklemedikleri bir yere gidin.” Gerçekten de, usta bir generalin sahip olduğu nitelikler, usta bir Taoist'in sahip olduğu niteliklerin tamamlayıcısıdır.